لما دخلت الثانوى فى اولى ثانوى لقيت الدنيا حوليا كلها غلط لقيت صحاب انا مش شبهم مش كويسين وكانو بيضايقونى وبعدين لما كبرت شوية لقيت بابا وماما ناس معرفهمش كانهم معقدين على طول بيضربونى وبيزعقولى على اتفة الاسباب وبينقضونى على طول ومحدش يستحمل دة فتغيرت تماما بقيت عصبية وعلى طول بعيط وحزينة ومفيش بردة حنية من حد لا صحاب ولا قرايب ولا جيران ولا حد بيصدقنى وبدا بيجيلى على طول تفكير فى الموت لما بنام بخاف لروحى تتقبض بخاف بالظبط لمك الموت يخش عليا فبقوم مفزوعة واجرى واقوم خايفة دة كلة بسبب عدم الحنية فحطيت تركيزى فى المذاكرة فى تانية ثانوى كنت بذاكر مووت وامى كانت على طول بتخننقنى بصورة لا تطاق وانا تحت ضغط عصبى لدرجة انى شتمتها كتير بس واللة انا ربنا اللى كان اعلم بحالتى وكنت بتضايق اوى بعدها وبزعل مع ان هى وبابا واخويا على طول بييجو عليا واهم حاجة فى دة كلة وبعد العذاب دة انا مجبتش مجموع 83 كان مفسى فى حاجة تعوض عليا بس الحمد للة كنت هنتحر بس انا قوية وتماسكت المهم دلوقتى انا اكتئبت اعمل اية عشان اعيش سعيدة ارجوكم ساعدونى
انا زيك بالظبط والله وجبت 73% وحالتي النفسية زي الزفت بجد وكمان تعبانة اوي وعلطول مخنوقة وعصيبة ع اتفة الاسباب وبقيت وحيدة جدا ومش بحب اتكلم مع حد خالص وقرفانة بجد من حياتي وحاولت انتحر كتير بس ربنا بيسترها معايا الحمد لله
وبجد والله انا نفسي ابعد عن البيت بأي طريقة لاني بجد اتخنقت اوي ومش عارفة ازاكر ولا اعمل اي حاجة
بردو محدش رد عليا وحلتى ذادت سوء وجالى اكتاب نفسى ومعنوياتى حصلاها احباط لان من كتر الضغط وبقيت على طول مش عارفه اذكر وحاجه وحيده الى رفعت معنويات انى جبت درجات حلوه بس تعبانه وقربت للمرحه الخوف من البكره وبقيت افكر انى انتحر انا هنتحر خلاص وباخد رايكو
عارفه انا زيها بس على اصغر انا عندى 12 سنه بس دماغى اكبر منى فى التفكير وده كبرنى وكبر دماغى بسرعه مع كده ستى ماتت ومكنش ماما ليها حد غير اخ بس شب عايز يعيش حياته بقى وكانت ماما على طول تتكلم معايا وتشتكيلى من اهل بابا وغير كده ماما على طول تشتمنى بقيت احس ان انا ضيفه فى البيت وغير كده وكده انا فى سنه سته وتعبانه وحسه انى هموت وفى حجات كتير نفسى فيها متوقفه على ان انا انجح
بسرعه حبيبتي اعرضي نفسك علي دكتور مخ وأعصاب وحاولي تسكني عند أي حد من قرايبك يكون مهتم بيكي وبيحبك شوفي أنسان قريب ليكي وبيحبك وهيقدر ظروفك وأحكيله علي مشكلتك بالتفصيل وأكيد هو هيقف جنبك وربنا معاكي
يريت على طول تفضلى قوية واوعى تفكرى فى الانتحار,,اولا الحمد لله على كل حال تعبك فى ثانوية عامه ربنا هيعوضهولك ان شاء الله لان ربنا مش بيضيع تعب حد ابدا واكيد انتى عارفه ان كل شىء قسمه ونصيب ياما ناس بيبقى نفسها فى حاجه ربنا يعوضها بيها ومش بتاخد الحاجه دى لان ربنا هيعوضها بالاحسن وانتى كمان ان شاء الله ربنا هيعوضك بالاحسن فعايزاكى تحمدى ربنا دايما وتقربى منه وانتى نفسيتك هترتاح جداا وحاولى تهدى اعصابك وتقبلى كلام مامتك وباباكى ولو حتى كان بيضايقك استحملى هى بتيجى على اى انسان فترات كده وبيحس انها مقفله من كله ده غير يعنى انك فى فترة المراهقه وده بطبيعة الحال بيخليكى دايما متوتره وهما بيبقو خايفين عليكى جدا بس بكره وبعده ان شاء الله هيحسو انك كبرتى والمعامله هتتغير ان شاء الله وفكرى برضه ان اهلك ممكن يكون فى حاجات مضايقاهم وانتى مش عارفه وممكن يكون عندهم هموم فحاولى بقى تستحملى ومتزعليش وهتلاقى ان شاء الله قريب اصحاب كويسين ويشبهوكى فمتقلقيش شده وتزول ان شاء الله وهتفرج قريب 🙂
اسمعينى يا اختى انا مقدر شعورك وعارف احساسك كانك مش لاقية حاجة تعيشى عشانها وسبب اكتئابك الاساسى هوا ان هدفك مجهول اللى فيه دا ابتلاء ولازم تصبرى عليه وتلاقى طرق مناسبة تتعاملى بيها مع اهلك وامتصى غضبهم دورى على الكويسين من صحباتك وصحبيهم اعملى اى حاجة عشان يبقى حوليكى ناس كويسين واهم من دا كلو قربى لربك والله ربك لوحده لو قربتيله يغنيكى عن كل البشر واسالى مجرب لاقى دورى على هدفك الاول وبعدها دورى على طرق الوصول ليه وساعتها هتلاقى السعادة بس خلى عندك ايمان