انا كنت بحب واحد من ايام ما كنت فى ثانوى لحد مخلصت الجامعه يعنى6 سنين تقريبا وهو مش من مستواى فى كل حاجه بس الحب مش بيختار مواصفات معينه المهم هو كمان حبنى اووى واكدلى حبه بانه جه اتقدملى وبصراحه انا اللى شجعته يجى بالرغم من انه كان حاسس انه هيترفض بس جه لانه بيحبنى وفعلا اتوافق عليه والناس عرفت فبدأوا يتكلمو مع ابويا وقالوله ده مش من مستواكم المهم بابا رفضه بعد ما عشمه بالموافقه وانا وقفت ضد اهلى بسببه بس هما مشوا كلامهم وانا خفت اخسر اهلى اللى مليش غيرهم فسكت وسلمت بالامر الواقع المهم بعدها اتقدملى واحد مناسب جدا واهلى موافقين عليه وانا وافقت وقلتلهم لو مرتحتلوش هسيبوا قالولى ماشى بس بعد معرفت خطيبى كويس لقيته مناسب من كله وبصراحه حبيته اووى وحسيت معاه حاجات حلوه عمرى محستها قبل كده لدرجه انى حسيت ان الاولانى مكانش حب بس مش عارفه ليه بيطاردنى فى احلامى وافكارى ياترى ده احساس بالذنب تجاهه والاايه؟؟ انا بحب خطيبى دلوقتى وحاسه ان مجرد التفكير فى الاولانى خيانه ليه اعمل ايه وقولولى انا ظلمتهم معايا
شوفي يابنتي الزواج قسمة ونصيب ماحصلش لك نصيب مع الاولاني واهلك رفضوه خلاص الموضوع انتهى وانت الان ربنا كرمك ومخطوبة لشاب اخر ويحبك وانت تحبيه وكل حاجة تمام ابعدي عن التفكير في الشاب الاول نهايئا واياك والكلام عنه امام خطيبك وربنا يتمم لكم بالخير ويؤفقكم ويسعدكم في حياتكم القادمة وعقبال مانفرح بكم قريبا ان شاء الله ياست البنات ياقمورة