انا ارمله متعلمه وجميله وذات مركز طيب لكنى خجوله جدا جدا جدا واخاف الله فى كل تصرفاتى ولكن فى مجتمعنا هذا دائما الناس يخافون من مثلى مع انى انسانه فى غاية الاحترام لذاتى ولاهلى الطيبين صدفت الكثير من البشر ولكنى كنت دائما شديده الخجل والحرص على سمعتى بين الناس وخاصة انى ام لطفلين زوجى رحمة الله كان رجلا طيب جدا ولكنى كنت دائما اشعر بانى عمرى معه قد ضاع يجوز لانى تزوجته كى انفز رغبة امى دون رغبتى وعدم الشعور بالسعاده معه فى اول سنوات زواجنا ولكنى حاولت معه حتى جعلته يحبنى وكمان يموت فيا وتغيرت معاملته القاسيه معى واصبح انان حنوون جدا ولكن لم يمهلنى القدر كى اعيش معه بعد ما كنت وصلت الى قلبه ولكن بعد فوات الاوان بعد ان دق جرس الرحيل فبقيت وحدى مع اطفالى الصغار ولد وبنت ابنتى الصغيرة والحمد لله مريضه والمرض ترك لها اثر واعاقه فى ساقها بعد كنت دائما حزنه من اجلها ودموعى لاتتوقف حزنا عليها، ابنى كان يمارس احدى الرياضات فى احدى النوادى وقابلته هناك رايت حلم عمرى رايته وكانى اعرفه من قبل سنوات لا ادرى لما بكيت حين رايته ولا ادرى لماذا احب انا اراه امامى مجرد ان المحه اشعر بالسعاده والراحه اشعر اننى بلا همووم ولا ارى احدا غيره شعور غريب ينتابنى حتى ادمنته فقط ان ارااه هو ضابط فى الارعين من عمره هو الاخر بدا بالنظرات واللفتات والتصرفات التى بها يجذب انتباهى له مثل وجوده فى المكان الذى اتواجد فيه او بيداء فى الحديث بصوتا مرتفع ونظراته لى التى ادمنتها دائما وحيده فى حالى اخذ مكانا بعيدا فى هذا المكان الذى اذهب اليه مع اطفالى يرانى واراه اخجل من الحديث معه واخاف مع الاسف ان يكون طمع فيا وعاوز يتسلى بيا اخاف يكون متزوج واخاف واخاف واخاف من اشياء كثيره ولكنى عندى امل فيه وفى الله من قبل ومن بعد ونفسي ربنا يعوضنى به لكنى لا اعرف ماذا افعل فى خجلى وخوفى وظروف مجتمع قاسيه فى حق الارمله والمطلقه دائما يقلون عنها انه خطافة رجاله وانتم عارفين الباقى اخاف اكلمه ولا اعرف هلى فعلا هو يردنى مثل ما انا اريده؟ هل من حقى انا اعيش حياة لم اعشها من قبل وحرمت منها اسفه لانى طولت عليكم
لو عايز يتجوزج يطلبك فورا.. او اغلقى هذا الباب نهائيا
من حقك تعيشي حياتك فانت لست اول ولاخر ارملة زوجها توفي عنها وانت بحاجة لراجل يساعدك على تربية الابناء وتعيش حياتك وتسعدي فيها مع الانسان اللي يستاهلك ويقدرك ويسعدك طوال حياتك